सोनेरी पहाट

चुरगळता पाचोळा
त्या कोमल पायांखाली
रान पाखरानाही
जाग पहाटे आली
पाहुनिया लावण्य
अवघडल्या दिशा दाही
या निर्विवाद विजयाची
पैजण देती ग्वाही
रोखला श्वास वा-याने
स्तब्ध झाल्या वृक्षवेली
उतरता वल्कले तिने
पुर्वाही लज्जित झाली
गौरकायेच्या स्पर्शाने
स्तब्धता तळ्याची हलली
वलयांकित जादूची
कंपने जळात उसळली
या नाजूक अन्यायाला
कोकीळ फोडी वाचा
बावरल्या नजरेने
वेध घेतला स्वरांचा
अधि-या रविकिरणांनी
थोडीशी आगळीक केली
जाणुनिया मर्यादा
लाजाळूची पाने मिटली .
 
       कवी - संजय माने ,महाड